1953’ün 5 Temmuz günü Şanlıurfa’nın Halfeti ilçesinin Fıstıközü köyünde, kerpiç duvarlı bir evin nohut odasında dünyaya gözlerini açar, Müslüm Gürses. Yoksul olsa da, sevgi zengini bir ailenin oğludur. Annesi Emine, sevinç çığlıkları atarak bağrına basar ilk oğlunu… “Adı Müslüm olsun” diyen ve köy meydanında göğsünü gere gere “Oğlum oldu” diye bağıran rençper Mehmet Akbaş mutluluktan türküler çığırır… Sesi de öyle güzeldir ki..

Babam köylü olsa da, duygu adamıydı. Türkü söylemeyi severdi. Bağlama da çalardı. Ama kazanç teknesi, ekmek kapımız topraktı. Köy içinden hatırladığım, toz toprak yollar, kavurucu sıcakların içindeki tarlalardır hep. Bir de ağustos böceklerinin seslerine karışan, toprakla haşır neşir çalışırken çardakta oturduğumda bana kadar gelen babamın yanık sesidir hatırladığım:

“Benim sadık yarim, kara topraktır!”

Babamı tanıyanlar, benim sesimi ona benzetirler.